"माया त्यो पहिलो नजरमै..."
शीर्षक: "माया त्यो पहिलो नजरमै..." जिन्दगीको कुनै एक मोडमा, जब मनले शब्दभन्दा बढी मौनतालाई बुझ्न थाल्छ, त्यही बेला म उनीसँग भेटिएँ। पहिलोपटक देख्दा केही खास महसुस भएन—तर उनको नजरमा एउटा गहिरो शान्ति थियो, जुन मेरो अशान्त मनले तुरुन्तै चिनेको थियो। त्यो एउटा नजरले नै केही भन्न खोजेको जस्तो लाग्यो। कुनै कविता जस्तै लाग्थ्यो हाम्रो पहिलो भेट। न त कुनै पूर्व योजना थियो, न त परिचय। तर त्यो दिनदेखि, हाम्रो प्रत्येक दिन कविता बन्न थाल्यो—सझनाहरूको, कुराहरूको, अनि सँगै बिताएका तिनै स-साना पलहरूको। उनीसँगको हाँसो बेग्लै थियो, उनको साथले समयलाई पनि मिठास दिन्थ्यो। हरेक बिहान, उनको सन्देशबाट सुरु हुन्थ्यो, अनि हरेक रात, उनको स्वरले दिनको अन्त्य हुन्थ्यो। हाम्रो प्रेम कुनै फिल्मी कथा होइन—तर साँचो थियो, सरल थियो, अनि गहिरो पनि। हिजोआज शहरको भीडमा पनि उनीसँग भएको पलहरू स्मरण गर्दा एक किसिमको शान्ति मिल्छ। लाग्छ, प्रेम भनेको यही हो—न त सधैं बोल्नुपर्ने, न त सधैं देखिनुपर्ने। बस, महसुस गर्ने कुरा हो। "माया त्यो पहिलो नजरमै थियो—जहाँ शब्दभन्दा अघि, आत्माले आत्मालाई चिनेको थियो।...
